Ikzoek.Godshart.nl

Handelingen 27

33 En toen het dag begon te worden, spoorde Paulus hen allen aan om voedsel tot zich te nemen en hij zei: Het is vandaag de veertiende dag dat u blijft afwachten zonder te eten en zonder iets tot u te nemen. 34 Daarom spoor ik u aan voedsel tot u te nemen, want dat dient tot uw redding; want bij niemand van u zal een haar van het hoofd vallen. 35 En toen hij dit gezegd had en brood genomen had, dankte hij God in aanwezigheid van allen, en na het gebroken te hebben begon hij te eten. 36 En zij vatten allen moed en namen ook zelf voedsel tot zich. 37 Wij waren nu in het schip met in totaal tweehonderdzesenzeventig zielen. 38 En toen zij allen met voedsel verzadigd waren, maakten zij het schip lichter door het koren in zee te werpen.  (Handelingen 27:33-38)

Wie is nu de werkelijke kapitein op de boot? We zien het effect dat Paulus heeft op al die mensen en dat effect wordt alleen nog maar groter. Het probleem is dat wij onszelf zo distantiëren van dit verhaal en deze meneer. Op de een of andere manier is dit in een christelijke trofee kast terechtgekomen onder het mom van de goede oude tijd waar dit soort dingen nog gebeurde.

Jakobus is in zijn brief daarover heel duidelijk, er is geen onderscheid tussen een Elia en de volgelingen van Jezus. Als wij rechtvaardig wandelen in de kracht van God is ons gebed net zo krachtig als dat van Elia. En dat wij Elia dan op een voetstuk zetten heeft niets met de bijbel te maken, dat is onze eigen onzekerheid.

En zo moeten we ook naar dit verhaal van Paulus kijken. In de eerste plaats is hij een kind van God, geadopteerd in Jezus. En God is in de eerste plaats ook op deze manier geïnteresseerd in Paulus. De liefde die God heeft voor Paulus staat ver boven alles wat Paulus aan het doen is voor God. De wonderen die God hier doet door/voor Paulus zijn dus in de eerste plaats niet om al het werk dat Paulus aan het doen is, maar om Zijn liefde voor Paulus.

Wij hebben dit onderweg verloren, wij hebben niet langer deze houding in het leven. We zijn bang geworden, hebben excuses verzonnen om vooral maar niet in een storm terecht te komen waar we dit vertrouwen moeten laten zien. En als we dan wel in een storm terecht komen verzinnen we weer andere theologie die ons beschermt voor de spanning van gebed.

Soms moeten we net als Petrus even uit de boot stappen en onze voeten nat maken. Het is een reis die we mogen maken samen met onze Vader. Het maakt niet uit of we het werk doen van Paulus of iets anders, het gaat er om dat we wandelen in vertrouwen op onze Schepper. Want dan zullen we Zijn hand zien in ons leven.

Handelingen 27

27 Toen nu de veertiende nacht aangebroken was, terwijl wij in de Adriatische Zee heen en weer gedreven werden, vermoedden de zeelieden midden in de nacht dat er land dichter bij hen kwam. 28 En zij wierpen het dieplood uit en peilden twintig vadem, en na iets verder gevaren te zijn, wierpen zij weer het dieplood uit en peilden vijftien vadem. 29 En omdat zij vreesden dat zij ergens op rotsachtige plaatsen terecht zouden komen, wierpen zij vanaf het achterschip vier ankers uit, en wensten dat het dag werd. 30 Maar toen de zeelieden probeerden van het schip te vluchten en de sloep in zee neerlieten, met als voorwendsel dat zij de ankers uit het voorschip zouden uitwerpen, 31 zei Paulus tegen de hoofdman en de soldaten: Als zij niet in het schip blijven, kunt u niet gered worden. 32 Toen kapten de soldaten de touwen van de sloep en lieten hem in zee vallen.  (Handelingen 27:27-32)

Nu beginnen ze Paulus serieus te nemen, Paulus is niet zomaar een gevangene die naar Rome gebracht moet worden, er is iets bijzonders met hem aan de hand. En op het moment dat de zeelieden zich realiseren dat Paulus wel eens gelijk zou kunnen hebben proberen ze er vandoor te gaan. Gelukkig voor hen steekt Paulus daar een stokje voor, want daardoor mogen ze er zeker van zijn dat ze het er levend van afbrengen.

We mogen weten dat de geschiedenis van deze wereld er ook zo uit zal zien. Alles zal alleen maar heftiger worden totdat men op het punt komt dat men wanhopig wordt. We kunnen het in het bijbelboek Openbaringen lezen, de geschiedenis zal zich langzaam vullen  met rampen van allerlei aard. Er komt een tijd dat men echt geen uitweg ziet, zelfs de wetenschap niet.

Maar net als bij Paulus zal het voor de kerk er anders uit zien. Het klinkt misschien raar, maar zoals Paulus hier aan het werk is, zo zal de kerk ook sterk moeten staan in de storm. Want net als bij Paulus hebben wij een God die bij ons betrokken is. Wij hoeven niet wanhopig te kijken naar wat er gaat gebeuren met de wereld, wij mogen vol vertrouwen op God de toekomst vredig verwachten.

Want Jezus heeft ons gewaarschuwd, Hij heeft de kerk voorbereid op de tijd die gaat komen. Wij mogen weten dat alles wat zo zeker lijkt zal worden losgeschud en mensen zullen geen houvast meer hebben. Maar wij die hopen op Jezus en Zijn heerschappij, mogen weten dat niets de kerk zal kunnen scheiden van de liefde van God.

De kerk wordt niet minder belangrijk, ook al wil men de scheiding van kerk en staat. De kerk wordt nu misschien niet zo serieus genomen, maar er een komt tijd dat de kerk de enige veilig haven is in deze wereld. Laten wij net als Paulus blijven kijken naar het werk van Jezus en blijven zoeken naar de weg die Hij wil gaan en er op vertrouwen dat Hij ons leidt.

Handelingen 27

21 En toen men lange tijd zonder eten geweest was, ging Paulus in hun midden staan en zei: O mannen, u had naar mij moeten luisteren en niet van Kreta weg moeten varen en zo deze hinder en schade moeten voorkomen. 22 Maar nu roep ik u ertoe op goede moed te hebben, want er zal geen verlies van iemands leven onder u zijn, maar alleen van het schip. 23 Want deze nacht stond er bij mij een engel van God, van Wie ik ben en Die ik ook dien; 24 die zei: Wees niet bevreesd, Paulus, u moet voor de keizer terechtstaan; en zie, God heeft u allen die met u varen, geschonken. 25 Heb daarom goede moed, mannen, want ik geloof God, dat het zo zal zijn als het mij gezegd is. 26 Wij moeten echter op een of ander eiland terechtkomen.  (Handelingen 27:21-26)

Het woord van God, vaak denken we dan aan de bijbel, wat natuurlijk helemaal niet raar is. En misschien haken er nu meteen mensen af, want er is toch een maar. Want om Gods woord nu te beperken tot alleen de bijbel is God het zwijgen opleggen. God spreekt vandaag de dag nog steeds en dat zien we hier gebeuren bij Paulus. God had een engel gestuurd met een boodschap voor Paulus.

Paulus neemt dit heel serieus, hij weet dat er geen andere weg zal zijn dan de weg die de engel hem verteld heeft. En dat laat hij al die mensen weten die op deze boot zitten. Ze mogen met hem op God vertrouwen dat Hij zal doen wat Hij heeft gezegd. Het woord van God dat Paulus die nacht had ontvangen is even HET woord van God voor dat moment.

En ook in ons leven moeten er zulke moment zijn dat er een woord van God komt die ons leven bepaalt. Zulke woorden zijn net iets anders dan de woorden uit de bijbel, ze zijn voor ons, voor dat moment. Want als Paulus later in Rome zit dan heeft dit woord van God weinig betekenis meer, alles is al voorgevallen.

We staren ons zo vaak blind op de gedachte dat we God toch niet kunnen horen. Wij denken dat wij niet belangrijk genoeg zijn om een engel met een boodschap van God te ontmoeten. Het is een leugen dat alleen belangrijke christenen zoiets zullen meemaken.

Als laatste opmerking bij dit gedeelte is het mooi om te zien hoe Paulus zijn eigen leven ziet. Zijn leven is niet van hemzelf, zijn leven behoort aan God en diezelfde God dient hij ook. Alleen dit al is een zin om diep over na te denken, om ons leven aan te staven. Want zo’n houding is wat ons een christen maakt, wij zijn vrijgekocht door het bloed van het lam, wij zijn van Hem. Laten we zo ook leven.

Handelingen 27

21 En toen men lange tijd zonder eten geweest was, ging Paulus in hun midden staan en zei: O mannen, u had naar mij moeten luisteren en niet van Kreta weg moeten varen en zo deze hinder en schade moeten voorkomen. 22 Maar nu roep ik u ertoe op goede moed te hebben, want er zal geen verlies van iemands leven onder u zijn, maar alleen van het schip. 23 Want deze nacht stond er bij mij een engel van God, van Wie ik ben en Die ik ook dien; 24 die zei: Wees niet bevreesd, Paulus, u moet voor de keizer terechtstaan; en zie, God heeft u allen die met u varen, geschonken. 25 Heb daarom goede moed, mannen, want ik geloof God, dat het zo zal zijn als het mij gezegd is. 26 Wij moeten echter op een of ander eiland terechtkomen.  (Handelingen 27:21-26)

Nogmaals Paulus is niet van deze wereld, wie zegt nu tegen zijn gevangenbewaarder dat God hem vertelde dat hij voor de keizer terecht moet staan. Elke andere gevangene zou elke mogelijkheid die er is gebruiken om te vluchten. Paulus niet, hij wil niets liever dan terecht staan voor de keizer.

Vers 21 klinkt een beetje alsof Paulus zichzelf wil bewijzen. ‘Ik heb het je toch verteld?’ Maar we kunnen het ook anders lezen, want we weten van Paulus dat hij helemaal niet verlangt naar erkenning. Het enige waar hij naar verlangt is dat het evangelie wordt verkondigd. De reden dat Paulus dit hier zegt heeft te maken met wat er na komt. Laten de mensen nu wel naar hem luisteren, want het is God die tot hem spreekt.

En dat moeten deze mensen zich realiseren, Paulus spreekt niet vanuit een onderbuikgevoel, God leidt hem om de weg die hij moet gaan. En nu zijn zij daar ook even onderdeel van. Het is een getuigenis van een levende God die actief betrokken is bij het leven van mensen. En dit is een getuigenis die wij ook kunnen hebben, want God wil nog steeds actief betrokken zijn bij ons leven.

En de mensen om ons heen mogen daar dan ook onderdeel van zijn. Wij mogen weten dat er een aanwezigheid in ons leven is die andere mensen kunnen ervaren. En dan gaat het er niet om dat wij zo gezegend zijn dat mensen jaloers worden op wat wij hebben, want er zijn genoeg niet-christenen die meer hebben. Maar kijk maar naar Paulus, hij zit in een positie waar niemand jaloers op kan zijn en toch straalt hij in zijn eentje meer van Gods heerlijkheid uit dan vele kerken in Nederland bij elkaar.

Het respect voor Paulus begint te groeien, blijkbaar is deze man meer dan een gevangene. Blijkbaar is er een God in zijn leven die bij hem betrokken is. En niet een god zoals al die andere goden die de mensen gebruiken voor bescherming en voorspoed. Dit is een God die op reis gaat, samen met Zijn kinderen. Een reis die er somber uit kan zien, een reis die er groots uit kan zien, maar altijd een reis waarin God alles in handen heeft.

Handelingen 27

14 Maar niet lang daarna werd Kreta getroffen door een stormwind, die Euroklydon genoemd wordt. 15 En omdat het schip daardoor meegesleurd werd en de kop niet in de wind kon houden, gaven wij het op en dreven weg. 16 En toen wij onder een eilandje doorvoeren dat Klauda heette, konden wij nauwelijks de sloep meester worden. 17 Nadat ze die aan boord gehaald hadden, maakten ze gebruik van allerlei hulpmiddelen en haalden kabels onder het schip door; en omdat ze bevreesd waren dat ze op de droogte Syrtis terecht zouden komen, streken ze het zeil en lieten zich zo meedrijven. 18 En omdat wij door de storm hevig heen en weer geslingerd werden, wierpen ze de volgende dag lading overboord. 19 En op de derde dag wierpen wij met onze eigen handen het scheepstuig overboord. 20 En doordat er gedurende vele dagen geen zon en geen sterren verschenen, en geen kleine storm ons teisterde, werd ons verder alle hoop op redding ontnomen.  (Handelingen 27:14-20)

Het thema van deze verzen is dat men de controle kwijt is. Men heeft democratisch besloten om verder te varen ondanks de waarschuwing van Paulus en men zit nu in de problemen, iets waar ze helemaal niets meer aan kunnen doen.

De reden dat mensen naar een god op zoek waren/zijn heeft te maken met deze onzekerheid. Denk aan het verhaal van Jona, op het moment dat de problemen niet meer in de hand te houden zijn richt men zich op een god. Hier in India is het nog duidelijker, voor elk probleem heeft men weer een andere god. Er zijn dus ook miljoenen goden in dit land en die hebben ze ook nodig ook met alle onzekerheid.

Nederland heeft zo hard gewerkt aan zekerheid. Het leven wordt praktisch voor ons uitgestippeld, voor alles hebben we een wetenschappelijke uitleg en voor alles hebben we een verzekering. Er zijn zelfs verzekeringen voor onze vakantie, want stel je voor dat onze vakantie niet door kan gaan. Niet voor niets dat mensen die niets met een god te maken willen hebben dit als een argument tegen het hele idee god gebruiken.

Voor hen is de zekerheid die wij met elkaar opgebouwd hebben een bewijs dat god niet bestaat. Voor ons is het juist het bewijs dat we onze Schepper wel nodig hebben. Want ook wij in Nederland zijn hard bezig met het werken aan zekerheid. En dit verlangen zullen we uiteindelijk alleen in God kunnen vinden.

Al deze zekerheid probeert het verlangen naar een God die voor ons zorgt weg te drukken, maar we hebben Hem nodig. Hij is onze Schepper, op Hem kunnen we bouwen. En dat is wat de wereld vandaag de dag ook moet weten. Want niets is zeker, ook al dekken we onszelf nog zoveel in. Onze enige houvast in dit leven is de God van Paulus, de God die alles in handen heeft.

Handelingen 27

9 En, omdat er veel tijd verlopen was en het varen nu gevaarlijk werd, omdat de vastentijd ook al voorbij was, waarschuwde Paulus hen 10 en zei tegen hen: Mannen, ik zie dat de vaart zal plaatsvinden met hinder en grote schade, niet alleen voor de lading en het schip, maar ook voor ons leven. 11 Maar de hoofdman vertrouwde de stuurman en de kapitein meer dan wat door Paulus gezegd werd. 12 En omdat de haven ongeschikt was om te overwinteren, vonden de meesten het raadzaam ook vandaar weg te varen: misschien konden zij in Fenix komen om te overwinteren, een haven op Kreta, die zowel op het zuidwesten als op het noordwesten uitziet. 13 En omdat de zuidenwind zacht waaide, dachten zij in hun voornemen geslaagd te zijn; en nadat zij het anker gelicht hadden, zeilden zij dicht langs Kreta.  (Handelingen 27:9-13)

Tegenwoordig wordt democratie als een vooruitgang gezien. Maar hier zien we wat democratie voor gevolgen kan hebben, de meerderheid kiest er voor om een groot risico te nemen. Ze vonden het raadzaam omdat de huidige plek geen mogelijkheden bood om te overwinteren. En Paulus was de enige die er anders over dacht, maar daar werd niet naar geluisterd.

Er staat niet bij hoe Paulus dit precies wist, maar we kunnen ons voorstellen dat hij antennes heeft die de anderen niet hebben. Denk aan een Elisa die ogen had waarmee hij het hemelse leger mee kon zien. Het klinkt misschien vreemd voor ons maar als wij werkelijk geestelijk gaan leven zoals de bijbel dat beschrijft gaan wij ook een andere wereld zien.

Dit gaat niet over onderbuik gevoelens, dit gaat over een leven dat geestelijk kan zien. Een leven dat verlangt naar de leiding van God, een leven dat niet kijkt naar wat er om hem heen gebeurd, maar kijkt naar wat God aan het doen is. We worden dagelijks overspoeld met zoveel informatie, het terreur lijkt steeds dichterbij te komen, maar zien wij ook wat God in deze tijd aan het doen is?

Paulus wist wat er aan zat te komen, ook al had de hele wereld om hem heen een goed gevoel. Paulus keek niet met dezelfde ogen en ook wij moeten leren om met andere ogen te kijken. God is ook vandaag nog degene die alles in handen heeft. Ook al denken de terroristen dat ze een god dienen, ze zullen voor Zijn stoel verantwoording moeten afleggen. Ook al denken de politici dat ze het goed doen, ook zij zullen verantwoording moeten afleggen.

Als we met geestelijke ogen zouden kijken naar hoe de geschiedenis zich ontvouwt dan mogen we weten dat God naar de climax toewerkt. We mogen weten dat alles wat er nu gebeurd, gebeurt om de wereld klaar te maken voor de komst van Zijn Zoon, de Messias. Geen paniek, want wij leven in een bijzondere tijd waarin de kerk zal opstaan. Niet het instituut kerk, maar het lichaam van Christus zal meer en meer zijn plek innemen zoals God die voor ogen heeft.

Handelingen 27

1 En toen besloten was dat wij naar Italië zouden varen, gaven zij Paulus en enkele andere gevangenen over aan een hoofdman over honderd, van wie de naam Julius was, van de keizerlijke afdeling. 2 En omdat wij langs de kustplaatsen van Asia wilden varen, gingen wij aan boord van een Adramytteens schip en voeren weg. Aristarchus, een Macedoniër uit Thessalonica, was bij ons. 3 En de volgende dag kwamen wij aan in Sidon. En Julius, die Paulus vriendelijk behandelde, stond hem toe naar de vrienden te gaan om door hen verzorgd te worden. 4 En nadat wij daarvandaan weggevaren waren, voeren wij onder Cyprus langs, omdat de wind tegen was. 5 En toen wij de zee waarlangs Cilicië en Pamfilië liggen, overgevaren waren, kwamen wij aan in Myra in Lycië. 6 En de hoofdman, die daar een schip gevonden had uit Alexandrië dat naar Italië voer, liet ons daarin overstappen. 7 En omdat wij vele dagen maar langzaam vooruitkwamen en wij nauwelijks ter hoogte van Knidus gekomen waren, doordat de wind het ons niet toeliet, voeren wij onder Kreta langs, ter hoogte van Salmone. 8 En nadat wij daar nauwelijks voorbijgezeild waren, kwamen wij in een plaats die Schone Havens genoemd wordt, waar de stad Lasea dicht bij lag.  (Handelingen 27:1-8)

Eindelijk is daar het moment dat Paulus op reis gaat naar Rome. Misschien kunnen we het ons nog herinneren, maar voor Paulus was het meer dan twee jaar geleden dat God hem had gezegd dat hij naar Rome zou gaan. Dat het zo lang zou duren wist hij op dat moment niet en ook deze reis lijkt weer niet zo voorspoedig te gaan.

Het gebeurd heel vaak dat de belofte die God geeft lang op zich laat wachten. Denk aan Abraham die Izak pas in zijn armen mocht hebben toen hij oud was. Lang had hij op de vervulling moeten wachten, maar God bleef trouw aan Zijn belofte. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden waarbij de tijd een beproeving lijkt te zijn.

We moeten ons realiseren dat het niet gaat om de beloften zelf, het gaat God in de eerste plaats om ons vertrouwen op Hem. Want zo gauw we ons gaan richten op de belofte zien we dat de motivatie voor onze relatie met God niet meer zuiver is. Zeker in onze fastfood maatschappij willen we alles per direct hebben, maar zo werkt het niet in het Koninkrijk van God.

God zal doen wat Hij heeft beloofd en daar hoeven we niet aan te twijfelen. Hoe lang het ook gaat duren en in welke vorm de vervulling ook komt, God is altijd trouw. In Hebreeen 11 gaat de schrijver zelfs zover door te laten zien dat er mensen zijn in het verleden die niet eens de vervulling van de beloften hebben gezien en toch bleven ze vertrouwen.

Paulus is op weg zoals God had gezegd. Misschien had Paulus een ander idee, misschien had hij onderweg nog even wat gemeenten willen bezoeken. Maar Paulus is nu onderweg als een gevangene, is dat hoe God Zijn beloften vervuld? Daarom moeten we nooit kijken naar de beloften, maar altijd blijven kijken naar de God van de beloften. Dan mogen we weten dat Hij trouw is en altijd bij ons is, de vervulling komt vanzelf.

Handelingen 26

28 En Agrippa zei tegen Paulus: U overtuigt mij bijna om christen te worden! 29 En Paulus zei: Ik zou van God wel wensen dat, én bijna én geheel, niet alleen u maar ook allen die vandaag naar mij luisteren, zouden worden zoals ik ben, uitgezonderd deze boeien. 30 En nadat hij dit gezegd had, stond de koning op en de stadhouder, Bernice en zij die bij hen zaten, 31 en zij gingen terzijde, spraken met elkaar en zeiden: Deze man doet niets wat dood of boeien verdient. 32 En Agrippa zei tegen Festus: Deze man had losgelaten kunnen worden, als hij zich niet op de keizer had beroepen.  (Handelingen 26:28-32)

Het zal een hard gelach geweest zijn toen Paulus hen liet weten dat hij het liefst wilde dat ze allemaal zouden worden zoals hij, behalve dan zijn boeien. Maar hij meende het wel, in het bijbelboek Romeinen lijkt het er zelfs op dat Paulus zijn eigen zaligheid wilde opgeven voor zijn broeders, de joden.

Als wij naar ons nuchtere Nederlanders kijken dan bespeuren we daar eigenlijk weinig verlangen naar de zaligmaking van onze buren. Er is wel degelijk patriottisme, want hoe trots zijn we met z’n allen dat we als kikkerlandje zoveel kunnen bereiken op het wereldtoneel? Maar dat er nu kerken gevuld zitten met mensen die verlangen naar de zaligmaking van diezelfde mensen waarmee we zoveel hebben bereikt, kunnen we niet beamen.

Zou dat niet te maken hebben met het verschil tussen wat Paulus heeft ontvangen en wat wij hebben ontvangen? Paulus is helemaal vol van het evangelie, hij heeft het hele pakket aangenomen voor zijn leven. Hij weet wat de waarde is en wil daarom niets liever dat iedereen dit mag ervaren.

Paulus heeft namelijk het eeuwige leven op dat moment al ontvangen, dat komt niet pas als Jezus terug komt. En dat eeuwige leven is niet slechts een hoop op wat gaat komen, het eeuwige leven raakt ons nu aan met het vuur van verlossing. En als we dat hebben ervaren dan willen we niets liever dan dat anderen dit ook zullen ontvangen. Het evangelie is niet een theorie, het is een kracht dat werkt in ons leven.

Nog een laatste punt, want waar we ook weleens de fout in gaan is de inspanning die we doen voor bekende mensen. Agrippa had het idee dat Paulus hem er van probeerde te overtuigen, maar Paulus wilde daar wel iets bij rechtzetten. Want het maakt hem niet uit of het nu Agrippa is of een zwerver op de straat, dit is voor iedereen. Er gaan echt niet meer engelen juichen omdat het een Gordon is of niet.

Handelingen 26

24 En toen hij deze dingen ter verdediging sprak, zei Festus met luide stem: U bent buiten zinnen, Paulus! Uw grote geleerdheid brengt u buiten zinnen! 25 Maar hij zei: Ik ben niet buiten zinnen, zeer machtige Festus, maar ik spreek woorden van waarheid en van gezond verstand. 26 Want de koning heeft weet van deze dingen. Ik spreek daarom ook vrijmoedig tot hem, want ik ben ervan overtuigd dat niets van deze dingen hem ontgaan is; het is immers niet in een uithoek gebeurd. 27 Gelooft u, koning Agrippa, de Profeten? Ik weet dat u ze gelooft.  (Handelingen 26:24-27)

Het evangelie is zo ongelofelijk dat mensen ons voor gek houden. Er zijn al zoveel argumenten tegen het geloof in een God of het geloof in het werk van Jezus dat we door de bomen het bos niet meer zien. Geen zorgen, we hoeven al die argumenten niet te ontkrachten, laat de wereld ons maar voor gek houden, ze hielden Jezus en de apostelen ook voor gek.

Want dat is het gevolg van een extreme waarheid, iets dat de wetenschap niet kan bevatten maar toch echt waar is. Een God die ons geschapen heeft, een God die een weg gaat met ons mensen en daarin Zijn eigen Zoon gegeven heeft. Dit is de grootste onzin voor mensen die het niet kunnen accepteren.

En daarom reageert Festus zo heftig, het is ongelofelijk voor hem en wil het daarom niet accepteren. En dat is een keuze die hij maakt. Maar Paulus is geen gek, hij spreekt de woorden van God, de waarheid en daar wil hij zoveel mogelijk tegenover Agrippa over getuigen. Want Paulus is er van overtuigd dat er nog een stukje vruchtbare grond in het leven van Agrippa is om het woord van God te ontvangen.

Paulus moet wel gek zijn, want ook nu boeit het hem niet dat hij gevangen zit. Weer kan hij daar zichzelf op een nuchtere manier verdedigen zodat hij vrijgelaten kan worden, maar nee hij wil dat de waarheid verkondigd wordt. Hij doet een beroep op Agrippa’s geloof in de profeten, als die waar zijn dan moeten de woorden van Paulus ook serieus genomen worden.

Want zo gek is het eigenlijk niet, de profeten hebben het al vele jaren eerder over een Messias gehad die zou sterven en weer zou opstaan uit de dood. Het is ongelofelijk voor mensen die niet bereid zijn om verder dan hun neus te kijken, maar als we dieper gaan tot de kern van ons bestaan zullen we leren hoe diep deze waarheid geworteld zit in de hele schepping.

Handelingen 26

21 Hierom hebben de Joden mij in de tempel gegrepen en geprobeerd mij om te brengen, 22 maar door de hulp die ik van God gekregen heb, sta ik tot op deze dag als een getuige tegenover klein en groot, en zeg ik niets anders dan wat de Profeten en Mozes gezegd hebben dat er gebeuren zou, 23 namelijk dat de Christus moest lijden en dat Hij, als Eerste uit de opstanding van de doden, een licht zou aankondigen aan dit volk en de heidenen.  (Handelingen 26:21-23)

Dit is iets wat Jezus ook tegen zijn discipelen had gezegd, ze hoefden zich geen zorgen te maken met wat er gebeurde in hun leven, God is degene die alles in de hand heeft. En misschien juist in het leven van iemand die de roeping van God aanvaard heeft mogen we weten dat op welke weg we ook wandelen, God het is die de weg leidt.

Deze laatste zin zou eigenlijk niet waar moeten zijn, eigenlijk zou het voor elke christen zo moeten zijn dat we weten dat het God is die de weg leidt. Maar op de een of andere manier lijkt het er op dat mensen die een roeping ervaren degene zijn die zich hier van bewust moeten zijn, maar de rest die een ‘gewoon’ leven hebben schijnen zich hier niet van bewust hoeven te zijn.

Natuurlijk hebben wij het ook wel eens over de hulp van God maar of we dat nu werkelijk menen is wel de vraag. Theologisch weten we dat God ons helpt, het staat namelijk in de bijbel maar of het nu werkelijk zichtbaar wordt in ons vertrouwen op Hem is de vraag.

Laten we ten eerste stoppen met de religieuze vorm van deze manier van spreken. We hebben Gods hulp niet in ons leven omdat het nu eenmaal in de bijbel staat. Er is werkelijk een vertrouwen nodig dat van ons uitgaat. Het is heel makkelijk om God buiten te sluiten uit ons leven, God forceert Zich niet in ons leven. Maar Paulus is zich hier wel heel duidelijk bewust van Gods hulp, hij weet gewoon dat het onmogelijk was geweest om hier te staan zonder de hulp van God.

Kunnen wij dat Paulus nazeggen? Want als we eerlijk zijn dan hebben wij het meeste in ons leven uit eigen kracht gedaan. We hebben God helemaal niet betrokken bij beslissingen in ons leven, we hebben helemaal niet gebeden voor Zijn leiding in ons leven. Want als we dat wel gedaan zouden hebben en er naar hadden geluisterd zou ons leven een stuk meer op dat van Jezus zijn gaan lijken.