Ikzoek.Godshart.nl

Handelingen 28

28 Laat het u dan bekend zijn dat de zaligheid van God aan de heidenen gezonden is, en die zullen luisteren. 29 En nadat hij dit gezegd had, gingen de Joden weg, heftig onder elkaar redetwistend. 30 En Paulus bleef twee volle jaren in zijn eigen gehuurde woning, en ontving allen die naar hem toe kwamen. 31 Hij predikte het Koninkrijk van God en gaf onderwijs over de Heere Jezus Christus, met alle vrijmoedigheid, ongehinderd.  (Handelingen 28:28-31)

Lukas schreef twee boeken van de bijbel. Hij wilde met die boeken een objectief beeld geven van het begin van het christendom. Hij begon bij de geboorte van Jezus en nu eindigt het abrupt bij Paulus die in Rome zit te wachten op de keizer.

Lukas had maar 1 ding voor ogen, een gedegen brief die net als de preken van Paulus mensen confronteerde met een keuze. Accepteren wij het hele evangelie of niet? Accepteren wij dat Jezus gekomen is in de wereld als de Zoon van God? Accepteren wij dat Hij aan het kruis is gestorven zodat wij nu(vandaag) het eeuwige leven kunnen ingaan? En accepteren wij dat de Heilige Geest aan ons is gegeven om Jezus te kunnen blijven volgen.

Het evangelie stopt niet bij Lukas 24, het evangelie stopt niet bij Handelingen 2, het evangelie stopt zelfs niet bij Handelingen 28. Het evangelie is een kracht die ons leven op zijn kop zet. Maar daarvoor moeten wij het wel helemaal accepteren, elk onderdeel van wat God in ons leven wil doen moeten we aannemen.

Het kruis is meer dan de afwassing van zonden, het werk van de Heilige Geest is meer dan mooie aanbiddingsmomenten. En dat is wat we moeten begrijpen als we Lukas en Handelingen in 1 keer lezen. Alles bij elkaar is de kracht van God die in ons leven door het kruis van Jezus aan het werk gaat. De genade van God is dan niet langer het gevoel dat we ons niet meer zondig voelen, maar de kracht om te wandelen zoals Jezus dat van ons verlangt.

En dat is wat we moeten leren van deze bijbelboeken, het leven gaat door na het kruis. Het kruis is geen eindpunt dat ons op de plek van de hemelbestemming zal brengen. Het kruis is het begin van een leven in de kracht van de Heilige Geest die wonderlijke dingen zal gaan doen in ons leven. Dingen die niet uit te leggen zijn, dingen die ons zullen verbazen, dingen die beschreven zijn in de bijbel.

Handelingen 28

28 Laat het u dan bekend zijn dat de zaligheid van God aan de heidenen gezonden is, en die zullen luisteren. 29 En nadat hij dit gezegd had, gingen de Joden weg, heftig onder elkaar redetwistend. 30 En Paulus bleef twee volle jaren in zijn eigen gehuurde woning, en ontving allen die naar hem toe kwamen. 31 Hij predikte het Koninkrijk van God en gaf onderwijs over de Heere Jezus Christus, met alle vrijmoedigheid, ongehinderd.  (Handelingen 28:28-31)

Dit zijn de laatste verzen van dit bijbelboek, het bijbelboek dat we eigenlijk de handelingen van de Heilige Geest moeten noemen. Want het is de Heilige Geest die elke keer de mensen leidt op een weg dichter naar God toe. Maar er iets bijzonders aan hoe dit bijbelboek eindigt.

Er zit geen officieel einde aan dit boek, het lijkt wel of Lukas een beetje in dubio zat over hoe hij deze brief moest afsluiten. Het probleem is er was geen moment dat hij als afsluiter zou kunnen bestempelen. Het bijbelboek Lukas sluit nog af met de hemelvaart van Jezus en daarbij het samenkomen van de volgelingen van Jezus, maar hoe kun je nu de handelingen van de Heilige Geest afsluiten als er geen einde is?

En dat maakt het einde van dit bijbelboek zo mooi, het is nog niet voorbij, het schrijven van dit bijbelboek moet gewoon doorgaan. En ook al staat het niet op papier de geschiedenis van de Heilige Geest wordt nog steeds geschreven. Want nog steeds zoekt de Heilige Geest mensen waardoor Hij aan het werk kan gaan.

Paulus of Petrus zijn geen uitzondering, net zo min ben jij een uitzondering. Het enige wat het verschil maakt is de Heilige Geest. De Heilige Geest in Paulus ging een wonderlijke weg waarover men heeft geschreven. En of we er nu over schrijven of niet, het gaat door in vele christenen waarvan wij nooit iets te horen krijgen.

Wij leven in het bijbelboek Handelingen, een bijbelboek dat alleen zal eindigen op het moment dat Jezus komt. Tot die tijd zijn wij het onderwerp. Niet het onderwerp waardoor wij een naam kunnen verkrijgen in de geschiedenis, maar het onderwerp zoals Paulus het was. Het onderwerp waardoor het Koninkrijk van God meer en meer harten kan bereiken.

Handelingen 28

24 En sommigen lieten zich wel overtuigen door wat er gezegd werd, maar anderen geloofden niet. 25 En zij waren het niet met elkaar eens en zij gingen uiteen nadat Paulus dit ene woord gezegd had: Terecht heeft de Heilige Geest door Jesaja, de profeet, tegen onze vaderen gezegd: 26 Ga naar dit volk toe en zeg: Met het gehoor zult u horen, maar beslist niet begrijpen, en ziende zult u zien, maar beslist niet opmerken, 27 want het hart van dit volk is vet geworden en zij hebben met de oren slecht gehoord, en hun ogen hebben zij dichtgedaan, opdat zij niet op enig moment met de ogen zouden zien en met de oren horen en met het hart begrijpen, en zij zich zouden bekeren en Ik hen zou genezen.  (Handelingen 28:24-27)

Er ontstaat een discussie, sommige joden accepteren wat Paulus te zeggen heeft, andere joden geloven er niets van. Paulus sluit de deur voor verdere discussie op het moment dat hij dezelfde tekst aanhaalt als Jezus. De woorden van de profeet Jesaja laten heel duidelijk weten dat als we werkelijk luisteren naar de woorden van God we ons zouden bekeren.

We zien het heel duidelijk in de geschiedenis van Israël, elke keer zijn ze doof voor de woorden van God. De God van Abraham wil wat vertellen, maar ze willen niet luisteren. En dat was ook in de tijd van Jezus en in de tijd van Paulus zo. En het gaat hier niet om mensen die niets met God te maken willen hebben, het gaat om religieuze mensen die een eigen overtuiging hebben.

En zou het in onze tijd nu zo anders zijn, zouden wij nu allemaal ons lesje hebben geleerd en oprecht luisteren naar de woorden die God ons te zeggen heeft? Het is maar de vraag, dezelfde tekst is nog steeds van toepassing op christenen vandaag de dag. We staan sterk in al die overtuigingen die we hebben, dat we soms het punt missen dat God in ons leven wil maken.

Het gaat er niet om dat we een uitgedokterde overtuiging hebben, we hoeven niet sterk in onze dogmatische schoenen te staan. Het zijn allemaal zekerheden die niet geworteld zijn in de openbaringen van God. We zullen hier op aarde nooit de hele waarheid kunnen bevatten met 1 stel hersens, maar we hebben wel de hele waarheid, de Geest van waarheid die in ons woont. Dus we hoeven niet bang te zijn dat we de waarheid niet hebben.

Het klinkt allemaal zo onzeker, maar het is het niet. We hebben juist dan meer zekerheid omdat we weten dat het de Heilige Geest in ons is die ons elke keer weer de waarheid zal openbaren die we dan nodig hebben. En dat is de sleutel om niet te vallen in dezelfde valkuil waarin zoveel religieuze mensen voor ons in zijn gevallen.

Handelingen 28

21 Maar zij zeiden tegen hem: Wij hebben geen brieven met betrekking tot u uit Judea ontvangen en ook heeft niemand van de broeders die hier gekomen zijn, iets verkeerds over u gemeld of van u gezegd. 22 Maar wij willen wel graag van u horen wat u denkt, want wat deze sekte betreft, is het ons bekend dat ze overal tegengesproken wordt. 23 En nadat zij voor hem een dag vastgesteld hadden, kwamen er velen naar de plaats waar hij verbleef. Hij legde het Koninkrijk van God aan hen uit en getuigde ervan, en hij probeerde hen, van ‘s morgens vroeg tot de avond toe, zowel uit de Wet van Mozes als uit de Profeten, te bewegen tot het geloof in Jezus. 24 En sommigen lieten zich wel overtuigen door wat er gezegd werd, maar anderen geloofden niet.  (Handelingen 28:21-24)

Voor een evangelist zijn dit mooie momenten om met beide handen aan te grijpen. Als we in Nederland evangelisatie willen doen, lopen we vaak tegen het probleem aan dat de mensen al een vooroordeel hebben. Ze hebben al zoveel gehoord over het christendom en de kerk dat ze al gelijk hun reserveringen hebben. We moeten elke keer vragen beantwoorden die niet eens uit hun eigen hart komen maar van een of andere televisie optreden.

Dit moment is dus  zo gezegd puur, de mensen zijn nog oprecht in hun verlangens. Ze hebben nog geen brieven ontvangen uit Jeruzalem, ze hebben alleen wat gehoord over de sekte en de tegenwerking die deze sekte ervaart. Ze staan open voor een dialoog op gelijk niveau, Paulus mag zijn hele verhaal vertellen.

Dit betekent niet dat ze allemaal gelijk het evangelie zullen accepteren, maar er wordt tenminste over nagedacht. Ze kunnen in alle rust en redelijkheid een beslissing afwegen. En dat is het mooiste moment in evangelisatie. Ongedwongen, vanuit een verlangend hart luisteren naar het woord van God. Een ondergrond die open ligt om het zaad van het evangelie te ontvangen.

Paulus gebruikt de geschriften om te laten zien dat Jezus werkelijk de vervulling is van de beloften van God. En de joden hebben de keuze om dit evangelie te accepteren. In ons eigen leven hebben we ook vaak het probleem van onze omgeving die al zoveel informatie over ons heen gooit. Sommige overtuigingen die wij hebben slaan helemaal nergens op maar we kunnen het niet over ons hart halen om ze los te laten.

Het zou goed zijn als we eens naar een bijbelstudie gaan waar mensen zijn die niet denken zoals wij denken. Even met een open hart luisteren naar wat andere mensen te vertellen hebben. Het zou ons echt helpen om de waarheid te ontvangen in ons leven.

Handelingen 28

20 Om deze reden dan heb ik u bij mij geroepen: om u te zien en met u te spreken, want om de hoop van Israël heb ik deze boeien om.  (Handelingen 28:20)

Op meerdere plekken in de bijbel kunnen we lezen over de liefde die Paulus had voor zijn volk. Elke keer als hij met de joden in aanraking komt, wil hij zo graag laten zien wat God hem heeft geopenbaard over het volk Israël. Hij wil zo graag dat men het evangelie ook accepteert zoals hij het heeft geaccepteerd.

Vele van ons hebben misschien wel een beetje patriottisme? Dat komt vooral naar boven als we succes hebben met het Nederlands elftal of op de olympische spelen. Maar dat heeft niets te maken met deze liefde die Paulus heeft voor zijn volk. Het zijn zijn broeders en zusters en hij wil niets liever dat zij ook onderdeel worden van het evangelie dat Jezus bracht.

Paulus heeft een stap gezet in het leven waarvan hij overtuigd is dat het de stap van God is. En zijn ervaringen bevestigen elke keer weer dat het werkelijk Gods werk is in zijn leven. En dat brengt alleen nog maar meer enthousiasme in zijn leven voor dit evangelie. En als hij dan toch op zo’n heerlijke geloofsreis is wil hij dat zijn broeders en zusters dit met hem mogen ervaren.

Het zou helemaal niet verkeerd zijn als wij Nederlanders ook deze liefde zouden hebben voor onze broeders en zusters. Zouden wij in de boeien willen zitten voor onze buren?

Dit is een liefde die verder gaat dan patriottisme, dit gaat niet om de trots van Nederland, dit gaat om de zaligmaking van de mensen waarmee wij zoveel delen. Dezelfde taal, dezelfde geschiedenis, dezelfde cultuur en ga zo maar door. Laten we dit als kerk serieus nemen en vol van gebed zijn voor het Nederland waarin wij leven. Laten we net zo hongerig zijn voor het evangelie in de harten van de mensen die wij liefhebben.

Handelingen 28

11 En na drie maanden voeren wij weg in een schip uit Alexandrië, dat op het eiland overwinterd had en als teken Castor en Pollux had. 12 En toen wij in Syracuse aangekomen waren, bleven wij er drie dagen. 13 Daarvandaan voeren wij eromheen en kwamen in Regium aan, en doordat er na één dag een zuidenwind opstak, kwamen wij de tweede dag in Puteoli, 14 waar wij broeders aantroffen en ons verzocht werd zeven dagen bij hen te blijven. En zo gingen wij naar Rome. 15 En daarvandaan kwamen de broeders, die van onze zaken gehoord hadden, ons tegemoet, tot Appiusmarkt en de Drie Tabernen. Toen Paulus hen zag, dankte hij God en vatte hij moed.  (Handelingen 28:11-15)

Als we zo de verhalen lezen over Paulus dan zouden we kunnen denken dat hij een groot christen is. Echt iemand om tegen op te kijken in wat hij voor elkaar krijgt. En natuurlijk is het in de kracht van God, maar er zijn vandaag de dag weinig christenen die zo in de kracht van God aan het werk zijn. Zijn geloof was werkelijk groot en misschien wel om jaloers op te zijn.

Maar nu in dit gedeelte zien we dat Paulus bemoedigd wordt door het bezoek van christenen uit de omgeving. Blijkbaar had Paulus dat nodig, blijkbaar had hij andere christenen nodig om weer even een geloofsinjectie te ontvangen. En dit klinkt misschien raar in onze oren, zo’n man vol van geloof heeft dat toch niet nodig, zijn vertrouwen op God is toch sterk genoeg.

Denk eens aan Jezus toen hij op de olijfberg aan het bidden was, had Hij toen de discipelen nodig in die angstige momenten? We zijn een kerk, geloven doen we niet alleen. Het vertrouwen in Jezus en het kruis is een persoonlijke beslissing, maar op het moment dat we die beslissing hebben gemaakt worden we onderdeel van het lichaam van Christus. Dan zijn we niet langer een eenling, maar dan horen we bij elkaar.

Het is niet de bedoeling dat we het geloof alleen dragen, het is de bedoeling dat we samen zijn. Denk aan de leiders in jullie gemeente, soms lijkt het er op dat ze een naam hoog te houden hebben, ze hebben niemand anders nodig dan God alleen. Het lijkt een moment van zwakte als men om hulp zou vragen. Dan wordt men niet meer zo serieus genomen. Maar zo werkt het niet, we zijn broeders en zuster die elkaar door deze strijd heen moeten helpen, wat onze roeping in het lichaam van Christus ook is.

En daarom wordt Paulus hier zo geraakt door het bezoek van zijn broeders en zusters in Rome. Ze komen overal vandaan om hem te ondersteunen en te bemoedigen. Veranderd dat iets aan al het werk dat Paulus heeft gedaan, zijn zijn woorden nu opeens niet zo vol van geloof? Nee, het is juist de kracht van het evangelie, de kracht van het lichaam van Christus als we samenkomen. Samen het geloof beleven, samen zoeken naar de waarheid in Jezus.

Handelingen 28

6 En zij verwachtten dat hij zou opzwellen of plotseling dood neervallen. Maar toen zij, na lang gewacht te hebben, zagen dat er niets ongewoons met hem gebeurde, veranderden zij van gedachten en zeiden dat hij een god was. 7 En hier, op ongeveer dezelfde plaats, had de voornaamste van het eiland, van wie de naam Publius was, een landgoed. Hij ontving ons en bood ons vriendelijk drie dagen onderdak. 8 En het gebeurde dat de vader van Publius, door koorts en buikloop bevangen, op bed lag. Paulus ging naar hem toe, en nadat hij gebeden had, legde hij hem de handen op en maakte hem gezond. 9 Toen dit nu gebeurd was, kwamen ook de anderen op het eiland die ziekten hadden, naar hem toe en zij werden genezen. 10 Ook vereerden zij ons met veel eerbewijzen, en toen wij weg zouden varen, verschaften zij ons wat nodig was.  (Handelingen 28:6-10)

Zoals we in de vorige overdenking hebben kunnen lezen is het niet zo dat God Zichzelf probeert te bewijzen aan die mensen. Paulus is Zijn zoon, Hij wil voor hem zorgen, Hij wil hem beschermen. En dat is ook de context van de woorden van Jezus waarin Hij Zijn discipelen vertelt dat ze zich nergens zorgen over hoeven te maken, zelfs het gif van een slang zal hen niets aandoen. (Lukas 10:19)

En het mooie is dat het net als bij Jezus effect mag hebben bij de mensen om ons heen. Soms kijken we als gedegen christenen met argwaan naar die predikers die zomaar wonderen lijken te kunnen spreken. Alsof zij degene zijn die de bron zijn van genezing. Maar zo zit de vork niet in de steel, Gods hand is op ons en daardoor overstroomt Zijn liefde ook op andere mensen.

En dat is wat hier gebeurd bij Paulus, de wonderen volgen hem. (Markus 16:17) Niet omdat Paulus zo bijzonder is, maar omdat Paulus zijn leven heeft opengesteld voor de kracht van God in Zijn leven. Dat is geen werk, dat is geloof, dat is afhankelijkheid. Dat is het afleggen van onze eigen wil en verlangens en het allemaal overgeven aan God.

En alleen op die manier zullen Zijn wonderen ons volgen, niet omdat wij zo’n mooi gebedsleven, niet omdat wij uitverkoren zijn. Simpel omdat Jezus onze Heer is geworden en wij Zijn discipelen zijn. Hij blijft altijd de bron van een wonder, maar wij mogen wel het doorgeefluik zijn voor die wonderen. Daar is niets om arrogant over te doen of het ons toe te eigenen, dit is weten dat Zijn hand op ons leven rust.

En zo mocht Paulus weer leven geven aan iemand anders. Mensen kwamen naar hem toe om de kracht van God te ervaren. Hoe heerlijk is het om zo’n doorgeefluik te zijn. Hebben wij ooit bij de afhaalchinees gezegd dat ze zo’n mooi doorgeefluik hebben, natuurlijk niet, het is niet belangrijk. Zo komt ons ook geen enkele eer toe, maar God alleen, maar dan moeten we niet stoppen met het zijn van een doorgeefluik!

Handelingen 28

1 En toen zij ontkomen waren, kwamen zij te weten dat het eiland Malta heette. 2 En de inlandse bevolking bewees ons buitengewone menslievendheid, want zij staken een vuur aan en haalden ons er allen bij, vanwege de regen die was gaan vallen, en vanwege de koude. 3 En toen Paulus een bos takken bijeengeraapt en op het vuur gelegd had, kwam er door de hitte een adder uit en die beet zich vast in zijn hand. 4 En toen de inlandse bevolking het dier aan zijn hand zag hangen, zeiden zij tegen elkaar: Deze man is vast en zeker een moordenaar, die de wraakgodin niet wilde laten leven nadat hij uit de zee ontkomen was. 5 Hij schudde het dier echter af in het vuur en leed geen enkel kwaad. 6 En zij verwachtten dat hij zou opzwellen of plotseling dood neervallen. Maar toen zij, na lang gewacht te hebben, zagen dat er niets ongewoons met hem gebeurde, veranderden zij van gedachten en zeiden dat hij een god was.  (Handelingen 28:1-6)

Het is altijd mooi om getuigen te zijn van dit soort wonderen. Of het nu een getuigenis is uit de bijbel, een getuigenis tijdens een dienst of we zijn er zelf getuigen van, het moet ons hart elke keer weer vullen met een gevoel van heerlijkheid en verwondering.

Veel mensen zullen nu zeggen dat God dit heeft gedaan om Zichzelf te openbaren aan die mensen. Het wonder moet dan Gods stempel op Paulus zijn zodat mensen hem meer serieus zullen nemen. Zo worden ook vaak de wonderen en tekenen van Jezus gezien, het moest zijn werk valideren. Toch is het Jezus die ook vaak de mensen vertelt om vooral niet te praten over het wonder.

Een vraag die wij ons hier nu moeten stellen is of God dit ook had gedaan als Paulus daar helemaal alleen was geweest? Of had Paulus dan pech gehad en was hij komen te overlijden? Zou God niet in de eerste plaats Paulus beschermen omdat Hij van hem houdt?

Gods taak is niet om zichzelf te bewijzen, Hij is Wie Hij is en daar kan niemand wat aan veranderen. God heeft er ook geen behoefte aan om de publieke opinie over Hem te wijzigen, het is aan ons mensen zelf om de waarheid te zoeken en dan zullen we hem vinden. Moeder Teresa was ook niet bezig om een bepaalde naam en status te krijgen hier in India, zij wilde gewoon goed doen.

Zo is het God ook die gewoon wil Zijn Wie Hij is. En in het geval van Paulus is Hij gewoon degene die Zijn zoon wil beschermen en behoeden. En zo is dat toch een getuigenis voor de mensen om Paulus heen, want Hij is de God die Paulus beschermt. Maar we moeten het niet gaan omdraaien en zeggen dat God bezig is om zichzelf te bewijzen. Hij is Wie Hij is en als wij Hem zo toelaten in ons leven zijn wij vanzelf getuigen van een God van wonderen.

Handelingen 27

39 En toen het dag werd, herkenden zij het land niet, maar zij merkten dat er een inham was met een strand. Het leek hun raadzaam het schip, als zij konden, daarop te laten lopen. 40 En nadat zij de ankers losgemaakt hadden, gaven zij die prijs aan de zee, terwijl zij meteen de touwen van de roeren losmaakten; en na het razeil gehesen te hebben, hielden zij vóór de wind op het strand aan. 41 Maar zij kwamen terecht op een plaats waar aan weerskanten zee was, en lieten het schip daarop lopen; het voorschip bleef onbeweeglijk vastzitten, maar het achterschip brak door het geweld van de golven. 42 Het voornemen van de soldaten was de gevangenen te doden, opdat niemand door weg te zwemmen zou ontsnappen. 43 Maar de hoofdman, die Paulus wilde behouden, belette hun dat voornemen en gaf bevel dat zij die konden zwemmen, eerst van boord moesten springen en aan land moesten gaan; 44 en daarna de anderen, of op planken, of op enkele stukken van het schip. En zo gebeurde het dat zij allen behouden aan land kwamen.  (Handelingen 27:39-44)

Als we de geschiedenis van het joodse volk bekijken dan kunnen we niets anders concluderen dan dat het een bijzonder volk is. De invloed die het joodse volk heeft gehad op de geschiedenis is als geen ander volk. Zonder het joodse volk zou de wereld vandaag de dag er heel anders uitzien.

Dat is het effect van mensen die gekozen zijn door de Schepper van hemel en aarde. Zij waren uitverkoren in Abraham en daarom was God altijd bij hen. Hij maakte een verbond en beloofde daarin voor hen te zorgen. En elke keer zien we dus dat Gods invloed effect heeft op de hele wereldgeschiedenis door dit volk.

Nu zijn wij ook uitverkoren, wij hebben een nieuw verbond in Jezus. Zou God dan opeens van karakter veranderen? We zien het hier bij Paulus, de hoofdman is niet bereid om Paulus te doden en daar komt dan bij dat al die andere gevangen ook mogen blijven leven. Als Paulus daar niet was geweest hadden ze allemaal dood geweest. Dat Paulus uitverkoren is in Jezus heeft dus effect op al die andere gevangenen.

We kunnen het goed zien bij de ark van het verbond, op het moment dat deze in een ‘willekeurig’ huis was, was zichtbaar dat Gods zegen op het huis rustte. Hadden die mensen er iets speciaals voor gedaan? Nee, het was Gods aanwezigheid die daar voor zorgde.

In het nieuwe verbond zijn wij de tempels van de Heilige Geest, van Gods aanwezigheid. Wij zijn de dragers van de aanwezigheid van God en mensen om ons heen moeten dat zien en ervaren.