Ikzoek.Godshart.nl

1 Timotheus 1

18 Dit gebod leg ik u op, mijn zoon Timotheüs, in overeenstemming met de profetieën die voorheen over u uitgesproken zijn, opdat u in deze dingen de goede strijd strijdt. 19 En behoud het geloof en een goed geweten. Sommigen hebben dit verworpen en hebben in het geloof schipbreuk geleden. 20 Tot hen behoren Hymeneüs en Alexander, die ik aan de satan overgegeven heb, opdat zij zouden leren niet meer te lasteren. (1 Timotheus 1:18-20)

In de vorige overdenkingen hebben we geleerd dat God in ons leven wil spreken zodat we sterk blijven staan. Hij wil dat we houvast hebben aan Zijn beloften die Hij aan ons persoonlijk geeft. Mensen die nu komen met de smoes dat we de bijbel toch hebben, begrijpen niet het verlangen van God om bij ons leven betrokken te zijn. Eigenlijk sluiten we God buiten ons leven door deze smoes, terwijl God juist dichtbij wil komen en met ons op avontuur wil gaan.

En dit is ook de weg die ons behoed voor een schipbreuk, het geloof en vertrouwen in Jezus en Zijn plan met ons leven moet ons gericht laten zijn op een toekomst die groeit in Zijn aanwezigheid. Maar als we deze focus niet hebben is er een grote kans dat we schipbreuk lijden. Het geloof is dan niet meer een actief vertrouwen in Jezus maar een debat geworden over wat wij denken dat de waarheid is.

Mensen die het allemaal niet zo serieus nemen, ze wanen zich veilig voor een toekomst in de hemel en alles er omheen is slechts een spelletje. En Paulus noemt daarbij twee namen om Timotheus een duidelijk voorbeeld te geven over wat hij het heeft. Sterker nog hij geeft gelijk ook aan dat hij hen heeft overgeleverd aan satan zodat ze vooral niet meer door kunnen gaan met het destructieve werk waar ze mee bezig zijn.

Het klinkt vrij angstaanjagend om Paulus zo te zien denken. Overgeven aan de duivel omdat ze niet langer met een zuiver geweten Jezus willen volgen. Maar we moeten ons er bij realiseren dat ze daarbij wel een voorbeeld zijn voor andere mensen. Zo kunnen we Jezus niet volgen, dan is het beter dat ze achterna worden gezeten door de duivel en ze wanhopig worden.

Het is helemaal niet zo raar wat Paulus hier doet, het is liefde. Liefde voor de gemeente en liefde voor deze mensen. Want echte liefde verlangt er naar dat we met een zuiver geweten en een oprecht geloof Jezus volgen. En dat is het doel van deze woorden van Paulus en dat is het doel van gemeente zijn, elkaar scherp houden zodat we Jezus oprecht volgen.

1 Timotheus 1

18 Dit gebod leg ik u op, mijn zoon Timotheüs, in overeenstemming met de profetieën die voorheen over u uitgesproken zijn, opdat u in deze dingen de goede strijd strijdt. 19 En behoud het geloof en een goed geweten. Sommigen hebben dit verworpen en hebben in het geloof schipbreuk geleden. (1 Timotheus 1:18-19)

Een van de redenen dat een profetie zo belangrijk is, is omdat het ons elke keer weer kan bemoedigen in de goede strijd. De woorden van God zullen altijd weer terugkomen op het moment dat we het moeilijk hebben, we zullen ons er aan kunnen optrekken. En daarom is het zo belangrijk dat we er voor open staan. Het geeft ons houvast.

Want het is mogelijk dat ons geloof schipbreuk lijdt. Momenten dat we in een storm zitten en even geen enkele houvast lijken te hebben, dat zijn momenten waarin we keuzes moeten maken en soms maken we dan de verkeerde. Het geloof krijgt een deuk of erger nog het verdrinkt.

Dat vele van ons daar niet over mee kunnen praten heeft niet te maken met het grote geloof dat we hebben. Het is gewoon simpel, we laten onze boot aan de kant liggen, we gaan er gewoon niet op uit en er kan ons dan ook niets gebeuren. Tenzij er een storm dicht bij huis op steekt.

Het geloof is niet iets dat we op zak hebben en aan de kade kunnen laten liggen. God wil in ons leven spreken en ons er op uit sturen. Hij wil dat wij in geloof Zijn woorden volgen in ons leven. En dan betekent geloof dat we er aan vasthouden, strijden de goede strijd. En dat is de boodschap die Paulus hier voor Timotheus heeft, blijf sterk, richt op je op de woorden die God in jouw leven spreekt en laat je vooral niet afleiden door de mensen om je heen.

Dit leven is weggelegd voor iedereen. Zoals in de vorige overdenking al is besproken, Timotheus was geen bijzondere christen. Hij was een volgeling van Jezus en Jezus had in zijn leven gesproken en daar mocht hij aan vasthouden. En dat is de boodschap die wij ook in ons leven moeten omarmen, anders is de kans op een schipbreuk erg groot.

1 Timotheus 1

18 Dit gebod leg ik u op, mijn zoon Timotheüs, in overeenstemming met de profetieën die voorheen over u uitgesproken zijn, opdat u in deze dingen de goede strijd strijdt.  (1 Timotheus 1:18)

In onze meer traditionele gemeenten hebben we niet zoveel met profetieën. Het enige waar we dan aan denken is een bijbelboek, zoals die van Jesaja. Profeten staan voor ons, net als bij de religieuze leiders in de tijd van Jezus, op zo’n hoog niveau dat ze niet te bereiken zijn. Het zijn uitzonderingen, de soort supermans van de bijbel.

Paulus heeft het hier over profetieën die over het leven van Timotheus zijn uitgesproken. Nergens in de bijbel wordt beschreven wat die profetieën precies zijn. Ook is Timotheus niet echt een man met een belangrijke positie in de kerk zoals Paulus en de andere apostelen en toch wordt er een profetie over hem uitgesproken.

Waarom? En waarom nu niet meer? Hebben wij vandaag de dag geen profetie meer nodig? Laten we eerst eens de lat een stuk lager leggen, een profetie is er om God in ons leven te laten spreken. Of het nu een profetie van nationaal belang is of een profetie voor ons persoonlijk, voor God is het allemaal even belangrijk.

En omdat wij het zover van ons vandaan hebben geduwd is het onbereikbaar geworden, terwijl dat God het juist zo dichtbij wil hebben. Een profetie is er niet om de persoon die het uitspreekt belangrijk te maken, het is juist om God te laten spreken. En daarom moeten we profetieën zo serieus nemen en niet kijken naar de boodschapper.

Het is misschien moeilijk voor ons traditionele christenen om hier een weg in te vinden. En nee we hoeven echt niet naar een charismatische gemeente om het te kunnen vinden, wij mogen zelf zoeken naar wat God vandaag de dag ook tegen ons wil zeggen. Het vraagt van ons geloof en verlangen, een verlangen naar de leiding van God, het horen van Zijn woorden. Wees niet bang, alle begin is moeilijk, maar als we hierin bewust een stap zetten in gebed zal God antwoorden.

1 Timotheus 1

15 Dit is een betrouwbaar woord en alle aanneming waard dat Christus Jezus in de wereld gekomen is om zondaars zalig te maken, van wie ik de voornaamste ben. 16 Maar daarom is mij barmhartigheid bewezen, opdat Jezus Christus in mij, de voornaamste van de zondaars, al Zijn geduld zou tonen, tot een voorbeeld voor hen die later in Hem zouden geloven tot het eeuwige leven. 17 De Koning nu der eeuwen, de onvergankelijke, de onzichtbare, de alleen wijze God, zij eer en heerlijkheid in alle eeuwigheid. Amen.  (1 Timotheus 1:15-17)

Als je zou kunnen zien wat Jezus in jou ziet dan zou jouw beeld over jezelf compleet veranderen. Elke onzekerheid zou verdwijnen als sneeuw voor de zon. Jezus ziet potentie in ons, Hij ziet een toekomst waarin we als Zijn schepping wat kunnen bereiken, waarin we Zijn voorbeeld kunnen volgen. En hoe de situatie er vandaag de dag ook uit ziet, de toekomst ziet er wonderlijk en heerlijk uit.

Voor vele christenen klinkt dit onmogelijk, Jezus is het beeld van iets dat we nooit zullen kunnen bereiken. Hij was de perfecte mens hier op aarde, maar we zullen Hem daar nooit in kunnen volgen. Toch staat er in Hebreeen 12 dat Jezus de auteur en degene is die ons geloof volledig vervuld heeft. Veel mensen willen hier een soort magie van maken, alsof we nu hocus pocus ineens volmaakt zijn in Jezus.

Maar dat is niet de betekenis van dat vers, Jezus is ons voorgegaan en Hij gelooft er in dat wij Hem daarin kunnen volgen. En dit draait alles om in ons leven, want nu is het niet langer wij die almaar kunnen benadrukken dat wij toch niets voor elkaar krijgen, maar is het Jezus die geloof heeft in ons.

Hij vertrouwt er op dat wij kunnen doen wat Hij van ons verlangt. En Paulus is daar een heel mooi voorbeeld van, want het was Jezus in Paulus die van Hem een ander leven maakte. Een leven dat Jezus voor ogen had. Een leven waarin niet onze zonde elke keer weer de schuld krijgt, maar waarin Jezus werkelijk wordt verheerlijkt voor wat Hij heeft bereikt in ons leven.

Is jouw leven een plek waar Jezus Zijn gang kan gaan om te doen wat er kan gebeuren in ons leven? Of is jouw leven een oneindige klaagzang over hoe slecht wij zijn? Het is een keuze die wij moeten maken, geloven wij wat wij zien elke dag, of geloven wij wat Jezus in ons ziet? En dat is de vraag die we moeten beantwoorden.

1 Timotheus 1

12 En ik dank Hem Die mij kracht gegeven heeft, namelijk Christus Jezus, onze Heere, dat Hij mij trouw geacht heeft, toen Hij mij een plaats gaf in de bediening, 13 mij, die vroeger een godslasteraar was, een vervolger en een verdrukker. Maar mij is barmhartigheid bewezen, omdat ik het in onwetendheid gedaan heb, in ongeloof. 14 De genade van onze Heere is echter zeer overvloedig geweest, met geloof en liefde, die er is in Christus Jezus.  (1 Timotheus 1:12-14)

Paulus ziet in dat Jezus hem trouw geacht heeft, het probleem hier is dat Paulus op dat moment helemaal niet zo goed bezig was toen Jezus hem trouw achtte. Elke christelijke leider in die tijd zou Paulus absoluut niet hebben gekozen voor zo’n belangrijke taak. En toch was het Jezus die wel deze keuze heeft gemaakt.

Wij moeten dat ook inzien, God heeft jou gekozen omdat Hij er vertrouwen in had dat het zou slagen. God heeft veel meer vertrouwen in jou dan jij hebt in jezelf. En dat moet een openbaring zijn voor ons. Wij zien ons geestelijk leven vaak zo negatief in, we zien niet in hoe God ons kan gebruiken, wat wij voor het evangelie kunnen betekenen.

Paulus was een verdrukker, een vervolger en toch was het Jezus die hem had uitgekozen voor een heerlijk werk. Wij kunnen van onszelf denken dat we zondaars zijn, niet van nut voor het koninkrijk van God. Jezus kijkt heel anders naar ons leven, Hij ziet ons vanuit Zijn genade en barmhartigheid.

Laten we niet luisteren naar wat andere mensen van ons denken, of wat de duivel in ons ziet, laten we luisteren naar wat Jezus in ons ziet. Onze ogen zullen dan geopend zijn en we zullen dan zien wat Jezus met ons leven kan doen. Hij heeft vertrouwen in ons, Hij heeft zoveel toekomst voor ons, wat ons rest is geloven.

Durf jij dit te zien ondanks alles wat je over jezelf weet?

1 Timotheus 1

3 Ik herinner u eraan hoe ik u, toen ik naar Macedonië reisde, ertoe opgeroepen heb in Efeze te blijven om sommigen te bevelen geen andere leer te onderwijzen, 4 zich ook niet bezig te houden met verzinsels en eindeloze geslachtsregisters, die meer twistgesprekken opleveren dan door God gewerkte opbouw in het geloof. 5 Het einddoel nu van het gebod is liefde die voortkomt uit een rein hart, een goed geweten en een ongeveinsd geloof. 6 Sommigen zijn daarvan afgeweken en hebben zich gewend tot zinloos gepraat. 7 Zij willen leraars van de wet zijn en hebben geen inzicht in wat zij zeggen en evenmin in wat zij zo sterk benadrukken.  (1 Timotheus 1:3-7)

Onderwijs in de kerk is erg belangrijk, maar we moeten wel kijken naar wat voor onderwijs het is. Het onderwijs dat Jezus gaf had altijd een effect. Daarmee wordt bedoeld dat mensen tot actie werden opgeroepen. Het onderwijs was dus opbouwend met als doel dat men ging wandelen zoals God het van ons verlangt.

Dit staat in contrast met de leer die andere mensen in Efeze verkondigden. Het was een leer die te maken had met geslachtsregisters en andere theologie dat alleen maar twistgesprekken teweegbracht. Het gaat dan niet om onderwijs dat ons dichter bij God brengt, maar onderwijs dat alleen maar de hersens kietelt.

Soms willen wij zo graag een theorie hebben waarvan we in extase raken. En juist bij religieuze mensen kan dit nogal doorschieten. Meestal zijn ze niet te staven en gaat het om een bepaalde interpretatie van de bijbel. Maar als we goed kijken naar die theorie heeft het geen enkele betekenis voor ons geloofsleven. Het enige wat we er mee moeten doen is het accepteren als waar of niet.

En dat is dan ook waar de discussies beginnen. Maar als je het hele evangelie van Jezus nagaat, heeft het niets te maken met een bepaalde theorie. Alles gaat om het leven in het Koninkrijk van God. Het is de praktijk waarin wij wandelen dat van belang is. We moeten ons niet laten afleiden door onderwerpen die er niet toe doen, we moeten luisteren naar wat Jezus ons te vertellen heeft voor ons leven vandaag de dag.

En dat is de boodschap die Paulus hier had voor Timotheus. Laat de gemeente in Efeze niet afgeleid worden van de kern van het evangelie, anders raken ze hun eerste liefde voor Jezus kwijt. Laat ze sterk blijven in een praktisch geloof zoals Jezus dat heeft onderwezen. En dat is waar wij ons ook mee bezig moeten houden.

1 Timotheus 1

1 Paulus, een apostel van Jezus Christus, overeenkomstig het bevel van God, onze Zaligmaker, en van de Heere Jezus Christus, onze hoop, 2 aan Timotheüs, mijn oprechte zoon in het geloof: genade, barmhartigheid en vrede zij u van God, onze Vader, en van Christus Jezus, onze Heere.  (1 Timotheus 1:1-2)

Een aanhef boven een brief zegt eigenlijk niet zoveel, maar in het geval van Paulus misschien wel. Want Paulus zegent Timotheus in de aanhef van de brief met genade, barmhartigheid en vrede. Nu is de vraag in hoeverre dit niet gewoon een standaard aanhef is? Denk aan ‘gezegend nieuwjaar’, menen we wel wat we zeggen of is het gewoon een standaard zin om aan te geven dat we weten welke tijd van het jaar het is.

Ten eerste is deze aanhef eerder een gebed tot God dan zomaar wat woorden. Want de genade, barmhartigheid en vrede komen niet direct bij Paulus vandaan, maar bij God. Dus Paulus geeft hier eigenlijk een stukje inzicht in zijn gebeden. Dit is het verlangen van Paulus voor Timotheus, dat hij de genade van God mag ervaren, de barmhartigheid en de vrede.

En de enige reden waarom Paulus hiernaar verlangt is omdat hij het zelf zo heeft ervaren. Hij weet dat dit de kracht is van God en dat het hem heeft veranderd. Dit is het leven dat hij leeft en daarom verlangt hij er naar dat Timotheus hier ook in mag leven. En dan blijft er niets over dan bidden, bidden tot God dat Hij Timotheus dit ook mag geven.

En dan zijn het niet zomaar wat woorden, dan is het een hart van liefde dat laat zien dat dit het verlangen van Paulus is. En Timotheus mag dan weten dat God zal antwoorden en hem zal geven wat Paulus voor hem bad. En als we dit geloof hebben dan mogen we weten dat wij ook dit verlangen mogen hebben, voor ons eigen leven en voor het leven van andere mensen.

En dan zijn het geen lege woorden, maar geestelijke woorden waarin alle partijen vervuld raken van een heerlijkheid die alleen in God is. Is dit ons verlangen? Is dit ons gebed voor de mensen om ons heen? Dit gaat dieper dan Lieve…. Dit is een verlangen van een man die geestelijk geboren is en dat verlangt voor zijn geestelijke zoon Timotheus.

1 Timotheus 1

1 Paulus, een apostel van Jezus Christus, overeenkomstig het bevel van God, onze Zaligmaker, en van de Heere Jezus Christus, onze hoop, 2 aan Timotheüs, mijn oprechte zoon in het geloof: genade, barmhartigheid en vrede zij u van God, onze Vader, en van Christus Jezus, onze Heere.  (1 Timotheus 1:1-2)

Timotheus was geen echte zoon van Paulus, maar Paulus ziet hem wel als een zoon in het geloof. En dat is iets waar weinig voorgangers zich in kunnen verplaatsen. Hebben wij zo onze zonen en dochters om ons heen waar wij een geestelijke liefde voor hebben? Zijn wij bereidt om ons in te spannen voor het geloofsleven van mensen om ons heen?

Want dat is de vraag die wij ons moeten stellen als wij al wat langer in het geloof staan. Veel christenen hebben eigenlijk al genoeg herrie aan het hoofd met hun eigen geloof. Naar welke kerk moeten ze nu gaan of men vindt dat de dominee van vandaag zijn beste dag niet had. Maar wordt het niet eens tijd dat wij gaan investeren in andere mensen. Ons geloof laten overstromen in het leven van mensen die nog baby’s zijn in het geloof.

Daarmee wordt natuurlijk niet bedoeld dat we mensen gaan vertellen wat ze wel of niet moeten doen. We gaan niet het leven voor hen dicteren. We nemen ze als kinderen met ons mee en laten zien wat het geloof voor ons betekend. Ze moeten met ons ervaren wat wij hebben geleerd in onze relatie met God. We bidden voor hen en staan altijd klaar om te luisteren naar de spanningen van het geloof.

En daarom is Timotheus een zoon van Paulus. Paulus heeft geïnvesteerd en Timotheus geholpen om te groeien in het geloof. Maar nu komt de andere kant van de medaille, want het is niet alleen zo dat we bereid moeten zijn om te investeren in anderen, maar ook bereid moeten zijn om te luisteren naar wat iemand ons wil vertellen.

Want we hebben ook geestelijke ouders nodig waaraan we onszelf mogen optrekken. En ook dat vraagt van ons een nederigheid en een afhankelijkheid. Het is tijd dat we God vragen om geestelijke ouders en geestelijke kinderen. Dan is ons geloof niet meer zo leeg, maar mogen we ons geloof handen en voeten geven.

1 Timotheus 1

1 Paulus, een apostel van Jezus Christus, overeenkomstig het bevel van God, onze Zaligmaker, en van de Heere Jezus Christus, onze hoop, 2 aan Timotheüs, mijn oprechte zoon in het geloof: genade, barmhartigheid en vrede zij u van God, onze Vader, en van Christus Jezus, onze Heere.  (1 Timotheus 1:1-2)

In de meeste gevallen identificeren wij mensen bij hun naam. Afhankelijk van hoe bekend ze zijn gebruiken we de voornaam, achternaam, woonplaats en ga zo maar door. Nu gebeurt er iets vreemds met mensen die een bepaalde titel hebben, op de een of andere manier is het dan belangrijk en geeft het meer waarde als men Dr. of Prof. voor de naam zet.

Helaas is het ingeburgerd, ook in de kerk. Er staat niet voor niets Ds. voor de naam van een predikant. Is dit niet muggenziften? Toch niet en de reden heeft te maken met hoe Paulus zich hier identificeert. Ten eerste identificeert Paulus zich niet als Apostel Paulus zoals vele van ons zouden kunnen denken. Paulus identificeert zich als Paulus die geroepen is om een apostel te zijn.

Laten we kijken naar een advertentie voor een baan, daarin staat vaak wat voor positie men zal krijgen. Een manager, een vakkenvuller of iets dergelijks. Op het moment dat iemand vakkenvuller wordt, verschijnt er niet opeens de titel vakkenvuller voor zijn/haar naam. Het voegt namelijk niets toe aan de naam. Maar in het bedrijf is het wel van belang dat men weet wat voor positie iemand heeft.

En dat is de manier waarop wij ook het woord apostel moeten gebruiken of profeet en zelfs voorganger of dominee. Want het geeft een compleet verkeerd beeld als wij gaan denken dat de titel Ds. iemand in een belangrijke positie plaatst in de kerk. Paulus zijn identiteit heeft niets te maken met de roeping van apostel, dat laatste is de gave die God hem gegeven heeft om te werken, net als de vakkenvuller.

En dan kunnen er vandaag de dag ook apostelen, evangelisten of profeten zijn. Wij zijn bang geworden voor de titel apostel en dat is heel normaal. Want dan geven we iemand een autoriteit die wij aan de apostelen hebben toegedicht. Maar als we leren zien dat een apostel ook gewoon een vakkenvuller kan zijn dan zijn we weer terug bij hoe het werkelijk zou moeten zijn. Het is de gave die God aan mensen wil geven om zo Zijn werk te kunnen volbrengen.